من از آغـــــــــــــــــــاز دانستم ســـــــــرانجام وفایم چیست
که تو درس وفا را صـــــــــــــــــــفر آوردی جفا را بیست !
تمام عمر شد دیـــــــــــــــــــــــــــــــــروز پای وعده فردات
چه شد پس چند عمــــــــــــــــــر نوح را ایوب باید زیست !
دلم هی گــــــــــــرم شد .. هی داغ .. هی آتش .. نه! خاکستر
و تو حتی نپرسیــــــــــــــدی که این « خاکستران ِ»* کیست
فقط گفتی:« مگر در خواب !!» باشد ! خواب هم سهمی است
همین امشب به خــــــــواب من بیا ! یا نه .. نیا ! نه ایست !
به خواب من که می آیی بیاور چتــــــــــــــــــر با خود چون
هوای چشم من امشب کمی تا قسمتی ابــــــــــــــــری ست !
مرا رانــــــــــــــــــــــــدی هزاران دفعه و من ماندم و ماندم
ولی امــــروز از کوی تو خواهم رفت : « امری نیست ؟! »